وقتی در مطلبی از امکان برخاستن طبقه ی میانه حال را می نوشتم، خودم هم خیلی امید نداشتم چنین اتفاقی واقعا روی دهد. اما هفته ی گذشته کارمندان دولت در ویسکانسین، شامل معلمان و آتش نشانان و جز آن، در اعتراض به سیاست های ضد کارگری دولت و مجلس دست به تظاهرات زدند. موضوع بسیار قابل توجه این است که این تظاهرات چند روزه که همراه با اشغال فرمانداری بوده است از سوی تمامی رسانه های آمریکایی به جز معدودی نادیده گرفته شده است و هیچ پوشش خبری به آن اختصاص نیافته است. بدیهی است پوشش انتخابی اخبار در آمریکا موضوع جدیدی نیست. مثلا تظاهرات در ایران را پوشش می دهند، ولی تظاهرات در بحرین و یمن را چون به ضرر حکومت طرفدار آمریکا ست نادیده می گیرند. اوباما هم در ادامه ی سیاست های اقتصادی اخیرش که کاملا در خدمت شرکت های چند ملیتی و پولداران و به زیان طبقه ی کارگر و کارمند بوده است جانب حکومتیان را گرفت. اما سرانجام پس از سه روز برخی شخصیت ها، از جمله اوباما، به فکر افتادند تا با پیوستن ضمنی به این حرکت هم آن را کنترل کنند و هم رای مردم را در انتخابات آینده به دست آورند. قضایا هنوز ادامه دارد و معلوم نیست مردم تا کجا پیش خواهند رفت. فرماندار ویسکانسین تهدید کرده است که از گارد ملی، همان ها که خون دانشجویان و آزادی خواهان بسیاری از دهه شصت روی دستشان مانده است، برای سرکوب استفاده خواهد کرد. اینها چند تصویر و تفسیر از این داستان است، قابل توجه ایرانیانی که گمان دارند حکومت آمریکا و رییس جمهور آن مظهر دمکراسی و عدالت اجتماعی هستند. و یا کسانی که فکر می کنند فقط احمدی نژاد می تواند بر علیه تنظیم خانواده حرف بزند و خبر ندارند دولت آمریکا بودجه ی تنظیم خانواده را اصلا قطع کرده است چون با دین مسیحیت تطابق ندارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر