فکر کردم می ارزد کمی بیدار بنشینم و این گزارش زنده را بنویسم تا بدانید اینجا چه خبر است. شبکه ها را یکی یکی بالا رفتم و همان چیزی را که در لحظه نشان می دادند نوشته ام، با کمترین شرح ممکن.
شبکه دو (فاکس) در همین لحظه در حال تبلیغ دارویی برای آسم است و از مردم می خواهد از پزشک شان بخواهند فقط همین مارک را تجویز کند. (بیمه ها پول داروهای غیر ژنریک را کامل نمی دهند، برای همین داروی غیر ژنریک را تبلیغ می کنند.)
شبکه سه (سی ان ان) از قتل اسامه بن لادن حرف می زند و اینکه اسامه در زمان قتل مسلح نبوده است، و اینکه اخبار کاخ سفید درباره جزییات قتل ضد و نقیض است.
شبکه چهار (ای بی سی) همین حالا برنامه ها را قطع کرد که بگوید یک خودرو زیر قطار محلی رفته است. راننده سالم است.
شبکه پنج (تی ان تی) یک فیلم پلیسی نشان می دهد، از آنها که پلیس ها همیشه خوب اند و برنده هم می شوند.
شبکه شش (کی اس یی یی) مصاحبه ای دارد با یک افسر پلیس و اینکه چقدر کارشان سخت است و زحمت می کشند، و اینکه چطور بر اعتیادش غلبه کرده است.
شبکه هفت (محلی) اخبار هواشناسی می گوید، آسمان صاف و هوای داغ برای این فصل سال. همین حالا عوض شد به خبر حمله ی مسلحانه به یک رستوران شهر.
شبکه هشت (شوبیز) تبلیع خودروی آکیوراست. خانمی را نشان می دهد که لباس کوهنوردی پوشیده است، همه ی آنها را یکی یکی در می آورد و وقتی لخت لخت شد لباس مهمانی را یکی یکی می پوشد. بعد می گوید که این خودرو برای همه کاری خوب است.
شبکه نه (پی بی اس، تنها شبکه ای که از بودجه دولتی استفاده می کند) مستندی است از بندرهای سن فرانسیسکو و اینکه چگونه با عقب نشینی آب زمین ها را می فروخته اند، و اثرات آلودگی شهری بر این بندرها و جز آن.
شبکه ده (تی بی اس) مصاحبه یک کمدین با یک بازیگر بدل مرد که از صحنه های جنسی فیلم هایش می گوید.
شبکه یازده (یونیورس) برفک نشان می دهد.
شبکه دوازده (یو اس ای) یک فیلم دارد درباره جماعتی دختر نوجوان که کارشان رقص در میانه ی بازی فوتبال آمریکایی است تا تماشاچی بیشتری جذب شود.
شبکه سیزده (یی اس پی ان) بیس بال نشان می دهد.
شبکه چهارده (وی جی ان) تبلیغ شرکت بیمه است. بعد تبلیغ یک وکیل است که می گوید اگر داروی آسم مصرف کرده اید (همان که شبکه دو تبلیغ می کرد) و بیمارتر شده اید به وی زنگ بزنید تا برایتان شکایت کند.
شبکه پانزده روی صفحه پیغام خطای کامپیوتری نشان می دهد.
شبکه شانزده (ای یی) مستندی است درباره دستگاه کوچکی که صد و پنجاه سال پیش از برنج می ساخته اند تا از بدن خون بگیرند. موضوع برنامه قیمت گذاری روی اشیای عتیقه است. قیمت دستگاه دویست سیصد دلار است.
شبکه هفده (سی ان بی سی) تبلیغ دیش ماهواره است و مقایسه اش با تلویزیون کابلی، تنها روش هایی که می شود اینجا تلویزیون دید، چون پخش آنالوگ روی آنتن از چند سال گذشته متوقف شده است.
شبکه هجده (ام اس ان بی سی) درباره حرف روز آمریکاست که اگر شکنجه قانونی نمی شد نمی توانستند اسامه را پیدا کنند، پس کار بوش و رامسفلد در قانونی کردن شکنجه بسیار به جا بوده است.
شبکه نوزده (سای فای) فیلم تخیلی فضایی نشان می دهد. فضانورد کانادایی دست و پا چلفتی است و فضانورد آمریکایی همین الآن صحنه را ترک کرد تا با دشمن فضایی بجنگد.
شبکه بیست (تی دبلیو سی) گزارشی از طوفان اخیر در جنوب آمریکا.
شبکه های بیست و یک تا پنجاه و شش موجود نمی باشند.
شبکه پنجاه و شش (کام کست) تبلیغ یک تارنمای اینترنتی است که زوج یابی می کند. زنی را نشان می دهد که در همان دیدار اول در اتاق انبار سر کارش با مردی که پیدا کرده است سکس دارد. برای همین دوباره آمده است تا باز روی تارنما بگردد.
شبکه پنجاه و هفت (یی اس پی ان دو) تبلیغ ارسال گل تلفنی برای روز مادر است.
شبکه پنجاه و هشت (یی اس پی ان سه) گزارش ورزشی از هاکی روی یخ.
شبکه پنجاه و نه (یی اس پی ان یو) بیس بال دختران.
همین.
آلودگی هالیوود به جشنواره کن هم سرایت کرده است. مدیر یهودی جشنواره، گیلز جیکوب، به خود جرات داده است لارس فن تریه را از شرکت در جشنواره منع کند. اشکال شاید از همان زمانی شروع شد که پای فیلم های گیشه ای آمریکایی به جشنواره باز شد. و حالا گردانندگان یهودی هالیوود جشنواره کن را هم به لجن می کشند. لارس فن تریه سالهاست که با فیلم های اروپا، شکستن موج، رقاص در تاریکی، سگ آباد، و مندرلی، به بنیان های نظام های پوسیده ی دنیای معاصر تاخته است. منع حضور وی در جشنواره کن فقط نشانه ی دیگری از پستی صهیونیست هایی است که جز ستایش جنایات اسراییل حرف دیگری را برنمی تابند.
طرح: لالو آلکاراز
