سر کوچه کمینه

حکومت های زورمدار دنیای نئولیبرال ما شگردهای نوینی را برساخته اند. از جمله ی آنهاست تبدیل مبارزان استقلال طلب به چانه زن های سیاسی و فعالان آزادی خواه به متقاضیان سازمانی. این راهکارها بارها جنبش های مردمی از آرش های راستین شان برگردانده اند و شگفت است که مردم در گوشه و کنار دنیا به این دام پا می گذارند و سرزمین های خود را برای چندین دهه و بلکه سده ی دیگر در اختیار شرکت های چند ملیتی آمریکایی و اروپایی رها می کنند. آنچه به دست می آورند به زحمت چیزی فراتر از آزادی مصرف و آزادی جنسی است. سازمان های ایرانی نیز از این آسیب در امان نبوده اند. سازمان مجاهدین خلق ایران نمونه ی مدرسه ای چنین غمنامه ای است. قربانیان این سرنوشت هم فقط ساکنان شهر اشرف اند که نه می توانند سرودهای میهنی و ضد امپریالیستی خود را سر دهند و نه چون منتقدان خود سر به زندگی خود فروبرند و به نان روز خرسند شوند. این رونویسی هم پیشکش آنان.

بشنوید.

رونوشت از "سرودها، اشعار و مارشهای انقلابی مجاهدین خلق ایران - سری چهارم"؛ و شیوه نگارش از منبع است.
مقدمه:
از ترانه های اولیه ی "سازمان مجاهدین خلق ایران" است؛ که در سال ۵۱ پس از اعدام انقلابی سرهنگ هاوکینز مزدور امپریالیزم و شاه خائن و هم آهنگ با یکی از ترانه های زیبای محلی، در زندان سروده شد و به خارج از زندان رفت؛ و در سال های بعد همیشه در برنامه های کوهنوردی، توسط هواداران سازمان خوانده می شد. این ترانه در سال ۵۸ تکمیل گردید.

سر کوچه کمینه

سر کوچه کمینه ، مجاهد پر کینه * آمریکایی بیرون شو ، خونت روی زمینه
مجاهد خلق ما * راه و رسمش چنینه
همگی همراه هم ، به یاری حق ، به نیروی خلق
(تا هنگام پیروزی ، تا هنگام بهروزی) ۲
* * *
کارگر تو بیداری ، از دشمنات بیزاری * توی قبل دشمنات ، سرب مذاب می کاری
با نبرد خونینت ، آزادی رو می آری
همگی همراه هم ، به یاری حق ، به نیروی خلق
(تا هنگام پیروزی ، تا هنگام بهروزی) ۲
* * *
برزگر با رزم و خون ، آزادی گیرد بنیان * بر جهانخواران کینه ، افشانی در کوهستان
بذر وحدت می کاری * در سرزمین طوفان
همگی همراه هم ، به یاری حق ، به نیروی خلق
(تا هنگام پیروزی ، تا هنگام بهروزی) ۲
* * *