۱۳۹۵ اسفند ۱۰, سه‌شنبه

از ما

حقانیت گل سرخ

چه کسی
از ما یاد خواهد کرد
ما که می خواستیم
آسمان را از ابر تهی کنیم
که باران ببارد
ما که به حقانیت گل سرخ
در سرما گواهی داده بودیم
ما که رویاهای جوانی را
خیلی ارزان فروخته بودیم
ما خیلی زود فهمیده
بودیم
که شعر فقط یک نفر را
تسلی می دهد
و برای دیگران
مرهم نیست
آن یک نفر
فقط شاعر است
...

احمدی، احمدرضا. از بارانی که دیر بارید. تهران: نشر ثالث. ۱۳۹۱. ص ۱۴۵.

هیچ نظری موجود نیست: