از ضعف به هر جا که رسیدیم وطن شد
از گریه به هر سو که گذشتیم چمن شد
پیراهنی از تار وفا دوخته بودم
چون تاب جفای تو نیاورد کفن شد
جان دگرم بخش که آن جان که تو دیدی
چندان ز غمت خاک به سر ریخت که تن شد
هر سنگ که بر سینه زدم نقش تو بگرفت
آن هم صنمی بهر پرستیدن من شد
شعر از طالب آملی (1036-994)
آواز از دکتر صادق فطرت، ناشناس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر