زمان مانند ته یک نوار موسیقی ماسیده است. (این را نمی شود با یک سی دی شرح داد.)
مکان در میانه ی بسته و باز شدن دریچه ی دوربینی آویزان مانده است. (این را هم نمی شود با دوربین دیجیتال گفت.)
و زندگی کج و کوله تر از همیشه به راه خود می رود. (و این را با مردم این روزگار نمی‌توان گفت.)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر