۱۳۹۳ شهریور ۹, یکشنبه

در ستایش خشونت بی‌مرز توده‌ها بر ستم‌پیشه‌گان مسلح




برخاستن

چرا شبگیر می‌گرید؟

من این را پرسیده‌ام
من این را می‌پرسم.




عفونتت از صبری‌ست
که پیشه کرده‌ای
به هاویه‌ی وَهن.

تو ایوبی
که از این پیش اگر
                      به پای
                             برخاسته بودی
خضروارت
          به هر قدم
سبزینه‌ی چمنی
                    به خاک
                            می‌گسترد،
و بادِ دامانت
              تندبادی
تا نظمِ کاغذینِ گُل‌بوته‌های خار
                                      بروبد.

من این را گفته‌ام
همیشه
همیشه من این را می‌گویم.

۲۵ تیرِ ۱۳۵۱
 
احمد شاملو٬ ابراهیم در آتش٬ shamlou.org

هیچ نظری موجود نیست: