"... برگ های خشک، همین طوری نمی افتند توی آب. اول، می افتند پایین روی سنگفرش کناره ی استخر یا مثلا روی این میزها یا تسمه ی صندلی ها ... و بعد این بادست که آرام آرام می سراندشان بر آب این کناره های استخر ... و بعدش، مثلا دو برگ یا برگچه ی خشک رو می بینی که شدن، مثلا قایق دو زنبور، و بعدترش دیگر زنبورها رو نمی بینی ... شاید همون برگ ها، شدن تابوت زنبورهات. فقط برگ ها رو می بینی که قاطی برگ های دیگه می شن اون وسط استخر، و ... "
بیجاری - بیژن. خانه ی آخر. نشر باران، سوئد: ۲۰۰۹. صص ۵۰-۴۹.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر