اینجا می شود همه چیز را خرد کرد، می دانی؟ همه چیز را. حتی خون مردگی های دلت را درون دستگاه های خرد کن رشته رشته می کنند و بعد ریز ریز تا آنجا که دیگر کبودی ها را از خاطره ی دل نخواهی شناخت. اینجا همه چیز را بازیافت می کنند، می دانی؟ همه چیز را. آنقدر آب و سریش روی ذره های دلت می ریزند تا برق بیفتد و از شدت درخشش چشمانت را بزند، مانند دل آدم های توی تاریخ. چشمانت را که ببندی، همه چیز نو خواهد شد. اینجا گذشته ها و آینده ها را با هم دفن می کنند، می دانی؟ آنقدر چسبیده به هم که جایی میان شان نباشد و نخواهی دانست از کدام آمده بودی و به کدام می رفتی. اینجا مردگان فقط با دل های شان حرف می زنند. می دانی؟ فقط با دل های مان.